HMS Iron Duke był brytyjskim pancernikiem typu.. Swojego typu. Czyli Iron Duke. Zwodowano go w 1912 roku. Jego główne uzbrojenie stanowiło dziesięć dział kalibru 13,5 cala (343 mm) Mark V, rozmieszczonych w pięciu podwójnych wieżach artyleryjskich. Każda z tych wież była obsługiwana przez załogę liczącą około 70–80 osób, rozmieszczonych w różnych sekcjach, takich jak komora robocza, system podnośników, pomieszczenie obsługi amunicji oraz magazyny pocisków i ładunków miotających. Dziś większość rzeczy wykonywałyby maszyny, ale wtedy rolę automatyki i siłowników pełnili ludzie.
Struktura załogi w wieży artyleryjskiej:
W samej wieży: Około 15 osób, w tym:
- 6 osób obsługujących każde działo.
- Kapitan wieży.
- 2–3 marynarzy wspierających kapitana w przypadku konieczności ręcznego sterowania wieżą.
- Pozostała część załogi: Reszta personelu była rozmieszczona w innych sekcjach związanych z obsługą i zaopatrzeniem wieży.
Wnętrze wież było niezwykle ciasne, wypełnione różnorodnym sprzętem niezbędnym do celowania, ładowania i odpalania dział, a także samymi zamkami dział. Pomimo powszechnego mitu, jakoby podczas bitwy jutlandzkiej wieże były wykorzystywane jako magazyny amunicji podręcznej, praktyka ta jest mało prawdopodobna ze względu na brak miejsca oraz trudności logistyczne związane z ręcznym przemieszczaniem ciężkich pocisków i ładunków miotających. Relacje naocznych świadków obsługujących te działa nie potwierdzają takiego wykorzystania wież, co sugeruje, że jest to mit, który powinien zostać obalony.
Zdjęcie do tego artykułu obrazuje warunki jakie panowały we wnętrzu wieży artyleryjskiej HMS Iron Duke. Na fotografii widoczny jest mechanizm zamka działa kalibru 13,5 cala oraz część załogi podczas obsługi.
