Na zdjęciu wykonanym z pokładu innego pancernika widoczny jest zakotwiczony SMS Posen klasy Nassau, a nad nim unoszący się sterowiec klasy P. Na podstawie słabo widocznych znaków na nosie, możliwe, że jest to L11. Duży biały pas na jego dziobie wskazuje, że był on wykorzystywany do szkolenia.
Brak siatek przeciwtorpedowych na Posen oraz obecność tratw ratunkowych przymocowanych do wież artyleryjskich sugerują, że fotografia została wykonana po bitwie jutlandzkiej (Skagerrakschlacht). Wprowadzenie sterowców klasy R i S sprawiło, że klasy P i Q od 1917 r. były używane głównie do zwiadu powietrznego nad Morzem Północnym.
Za Posen znajduje się inny zakotwiczony pancernik. Na podstawie sylwetki można przypuszczać, że jest to okręt klasy Kaiser. Warto również zwrócić uwagę na okrągły znak rozpoznawczy dla lotnictwa oraz mały dalmierz zamontowany na wieży artyleryjskiej na pierwszym planie.
Historia SMS Posen
SMS Posen był jednym z czterech pancerników klasy Nassau, stanowiących pierwsze niemieckie drednoty. Wszedł do służby w Kaiserliche Marine w 1910 roku. Jego głównym zadaniem była obrona wybrzeża oraz operacje na Morzu Północnym i Bałtyckim. Brał udział w bitwie jutlandzkiej w 1916 roku, gdzie wraz z resztą Hochseeflotte starł się z Royal Navy. Po wojnie Posen został przekazany aliantom, a następnie zezłomowany w 1922 roku.
Sterowce w niemieckiej marynarce wojennej podczas I wojny światowej
Sterowce klasy P, takie jak L11, odegrały kluczową rolę w operacjach zwiadowczych i patrolowych dla Kaiserliche Marine. Były wykorzystywane do monitorowania ruchu alianckich flot, zwiadu nad Morzem Północnym oraz wspierania operacji morskich. Choć początkowo odnoszono sukcesy, pojawienie się szybszych myśliwców i lepszych systemów przeciwlotniczych sprawiło, że ich skuteczność malała. Wprowadzenie bardziej zaawansowanych klas R i S oznaczało stopniowe wycofywanie starszych modeli ze służby bojowej na rzecz zadań szkoleniowych i zwiadowczych.
