USS Monadnock (BM-3) był monitorem typu Amphitrite, zaprojektowanym głównie do obrony wybrzeża. Po wojnie secesyjnej marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych popadła w zaniedbanie, co skłoniło rząd do budowy nowych okrętów obrony wybrzeża. Monadnock został zwodowany 19 września 1883 roku i wszedł do służby 20 lutego 1896 roku.
W 1898 roku, podczas wojny hiszpańsko-amerykańskiej, Monadnock został wysłany na Filipiny, aby dołączyć do Azjatyckiej Floty Stanów Zjednoczonych pod dowództwem komodora George’a Deweya. Ze względu na niską wolną burtę i konstrukcję przystosowaną do działań przybrzeżnych, okręt miał trudności podczas przeprawy przez Pacyfik, gdzie nawet niewielkie fale zalewały pokład.
Po dotarciu na Filipiny Monadnock brał udział w blokadzie i działaniach bojowych w rejonie Zatoki Manilskiej. Po zakończeniu wojny okręt pozostał na Filipinach, a następnie operował na wodach chińskich, chroniąc amerykańskie interesy podczas niestabilnej sytuacji w regionie. Monadnock został ostatecznie wycofany ze służby 24 marca 1919 roku.
Monitory typu Amphitrite, w tym Monadnock, były wyposażone w cztery działa kalibru 10 cali (254 mm) i charakteryzowały się niską wolną burtą oraz ograniczoną dzielnością morską, co czyniło je bardziej odpowiednimi do operacji przybrzeżnych niż oceanicznych. Mimo swoich ograniczeń Monadnock był jednym z niewielu monitorów, które podjęły się tak długiej podróży przez ocean. To się nazywa determinacja i umiejętności załogi, co nie?
