Wydry morskie to jedne z najbardziej fascynujących mieszkańców wybrzeży Kanady, a ich żerowanie jak się okazuje pozostawia widoczne ślady na dnie morskim. Jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów są głębokie doły wykopane podczas polowania na olbrzymią małżę – panope Pacyficzną (Pacific Geoduck). Ta największa na świecie małża kopiąca, może żyć do 160 lat i zakopuje się nawet na głębokość 1 metra. Wydry morskie, aby zdobyć tego trudnodostępnego mięczaka, wykonują wyczerpujące nurkowania, trwające zwykle około minuty, choć w skrajnych przypadkach mogą trwać do 5 minut.
Jeśli obserwujesz wydrę morską nurkującą w jednym miejscu bez natychmiastowego wynurzenia się z ofiarą, prawdopodobnie próbuje wykopać panope. Pozostałości w postaci pustych muszli często można znaleźć w pobliżu takich dołów.
Wydry morskie odegrały kluczową rolę w odbudowie ekosystemu wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej. Po całkowitym wytrzebieniu w Kanadzie – ostatnia wydra została zastrzelona w 1929 roku – populacja tych ssaków została odtworzona dzięki translokacji około 89 osobników z Alaski na zewnętrzne wybrzeże wyspy Vancouver w latach 1969–1972.
Dziś ich liczba wynosi ponad 8 100 osobników, a ich obecność przyczynia się do rozwoju lasów kelpowych. Wydry polują na jeżowce, które zjadają kelp, co prowadzi do odbudowy podwodnych lasów. To z kolei zwiększa różnorodność biologiczną, produkcję tlenu, zasoby pożywienia i sekwestrację węgla.
źródło: Marine Detective
